102 lata temu

11 grudnia 1922 roku Gabriel Narutowicz został zaprzysiężony jako pierwszy prezydent Rzeczypospolitej Polskiej. Wybór Narutowicza był jednym z najbardziej kontrowersyjnych wydarzeń w początkowych latach II RP, co wynikało z głębokich podziałów politycznych i społecznych w kraju. Narutowicz, inżynier hydrotechnik z międzynarodowym uznaniem, został wybrany przez Zgromadzenie Narodowe dzięki poparciu lewicy, mniejszości narodowych i części centrum, co wywołało sprzeciw ugrupowań prawicowych i nacjonalistycznych.

Gabriel Narutowicz był człowiekiem wykształconym, z dyplomem Politechniki w Zurychu, gdzie później wykładał. Jego osiągnięcia inżynieryjne, zwłaszcza w zakresie projektowania systemów wodnych w Europie, przyniosły mu międzynarodowe uznanie. Był również ministrem robót publicznych, a następnie ministrem spraw zagranicznych, zanim objął urząd prezydenta.
Jego kadencja zakończyła się tragicznie już pięć dni po zaprzysiężeniu, kiedy został zamordowany 16 grudnia 1922 roku przez Eligiusza Niewiadomskiego, fanatycznego nacjonalistę. Zamach ten uwydatnił napięcia społeczne i polityczne w Polsce, pozostawiając głębokie piętno na młodej demokracji.

Postać Narutowicza symbolizuje zarówno osiągnięcia naukowe i techniczne, jak i trudności związane z budową nowoczesnego państwa w atmosferze głębokich podziałów. Jego życie jest przykładem, jak wiedza techniczna może łączyć się z działaniami na rzecz dobra publicznego. Jego wkład w infrastrukturę i administrację państwową do dziś pozostaje wzorem dla kolejnych pokoleń.

34 lata temu

1 grudnia 1990 roku po dokładnie trzech latach od rozpoczęcia budowy brytyjscy i francuscy robotnicy połączyli swoje prace tworząc tunel pod Kanałem La Manche. Na jego oficjalne otwarcie przez królową Elżbietę trzeba jednak było jeszcze czekać do 6 maja 1994 roku.

Pierwszy projekt tunelu dla dorożek łączący Francję z Anglią powstał już w 1802 roku. Blisko 200 lat trzeba było czekać by pomysł francuskiego inżyniera Alberta Mathieu został zrealizowany.