35 lat temu

1 grudnia 1990 roku niemal dokładnie po trzech latach od rozpoczęcia budowy brytyjscy i francuscy robotnicy połączyli swoje prace tworząc tunel pod Kanałem La Manche. Na jego oficjalne otwarcie przez królową Elżbietę trzeba jednak było jeszcze czekać do 6 maja 1994 roku.

Odchylenie przy połączeniu obu tuneli było minimalne: ok. 36 cm w poziomie i 6 cm w pionie – niesamowita precyzja jak na takie odległości.

Pierwszy projekt tunelu dla dorożek łączący Francję z Anglią powstał już w 1802 roku. Blisko 200 lat trzeba było czekać by pomysł francuskiego inżyniera Alberta Mathieu został zrealizowany.

103 lata temu

11 grudnia 1922 roku Gabriel Narutowicz został zaprzysiężony jako pierwszy prezydent Rzeczypospolitej Polskiej. Wybór Narutowicza był jednym z najbardziej kontrowersyjnych wydarzeń w początkowych latach II RP, co wynikało z głębokich podziałów politycznych i społecznych w kraju. Narutowicz, inżynier hydrotechnik z międzynarodowym uznaniem, został wybrany przez Zgromadzenie Narodowe dzięki poparciu lewicy, mniejszości narodowych i części centrum, co wywołało sprzeciw ugrupowań prawicowych i nacjonalistycznych.

Gabriel Narutowicz był człowiekiem wykształconym, z dyplomem Politechniki w Zurychu, gdzie później wykładał. Jego osiągnięcia inżynieryjne, zwłaszcza w zakresie projektowania systemów wodnych w Europie, przyniosły mu międzynarodowe uznanie. Był również ministrem robót publicznych, a następnie ministrem spraw zagranicznych, zanim objął urząd prezydenta.
Jego kadencja zakończyła się tragicznie już pięć dni po zaprzysiężeniu, kiedy został zamordowany 16 grudnia 1922 roku przez Eligiusza Niewiadomskiego, fanatycznego nacjonalistę. Zamach ten uwydatnił napięcia społeczne i polityczne w Polsce, pozostawiając głębokie piętno na młodej demokracji.

Postać Narutowicza symbolizuje zarówno osiągnięcia naukowe i techniczne, jak i trudności związane z budową nowoczesnego państwa w atmosferze głębokich podziałów. Jego życie jest przykładem, jak wiedza techniczna może łączyć się z działaniami na rzecz dobra publicznego. Jego wkład w infrastrukturę i administrację państwową do dziś pozostaje wzorem dla kolejnych pokoleń.

118 lat temu

17 grudnia 1907 roku zmarł Lord Kelvin, wybitny fizyk i inżynier, który znacząco wpłynął na rozwój nauki w XIX i XX wieku. William Thomson, bo to jego pełne imię, urodził się w 1824 roku w Belfaście, a jego najbardziej znanym osiągnięciem jest wprowadzenie skali temperatury Kelvina, która stała się podstawą w naukach przyrodniczych. Współtworzył fundamenty termodynamiki, a jego badania miały kluczowe znaczenie dla rozwoju elektrotechniki i telegrafii.

Lord Kelvin był także pionierem w badaniach nad teorią przewodnictwa ciepła i elektryczności, a jego prace w dziedzinie fizyki ziemi przyczyniły się do lepszego zrozumienia procesów geofizycznych. Jako profesor Uniwersytetu w Glasgow, miał ogromny wpływ na rozwój nauki i wychowanie wielu pokoleń fizyków. Był autorem licznych prac naukowych i wynalazków, w tym teoretycznych podstaw do konstrukcji kabli transatlantyckich.

Otrzymał tytuł szlachecki w 1892 roku, a jego wkład w rozwój technologii oraz teorii naukowych zapewnił mu miejsce w historii jako jednej z największych postaci naukowych swoich czasów. Jego nazwisko stało się synonimem zaawansowanej fizyki i wielkich osiągnięć w nauce.

74 lata temu

21 grudnia 1951 urodził się Przemysław Gintrowski, polski muzyk, kompozytor i inżynier, znany przede wszystkim jako bard Solidarności. Jego twórczość, łącząca poezję i muzykę, wywarła ogromny wpływ na polską kulturę oporu wobec reżimu komunistycznego. Choć kojarzony głównie z działalnością artystyczną, Gintrowski był także inżynierem – ukończył Politechnikę Warszawską na kierunku budowy maszyn.

Karierę muzyczną rozpoczął pod koniec lat 70., gdy wraz z Jackiem Kaczmarskim i Zbigniewem Łapińskim stworzył słynne trio, które wykonywało pieśni będące połączeniem poezji śpiewanej i komentarza politycznego. Utwory takie jak „Mury” czy „Modlitwa o wschodzie słońca” stały się nieformalnymi hymnami ruchu Solidarność.

Gintrowski zasłynął także jako twórca muzyki teatralnej i filmowej, komponując ścieżki dźwiękowe do takich dzieł jak "Człowiek z marmuru" czy "Człowiek z żelaza" w reżyserii Andrzeja Wajdy. W jego muzyce wyraźnie słychać było dbałość o szczegóły i konstrukcję utworów, co można uznać za wpływ inżynierskiego wykształcenia.

Choć twórczość Gintrowskiego była mocno związana z realiami PRL-u, jego przesłanie o wolności i godności człowieka pozostaje uniwersalne. Był artystą, który inspirował nie tylko treścią swoich pieśni, ale także swoim życiowym przykładem – łącząc profesjonalizm techniczny z głęboką wrażliwością artystyczną. Zmarł 20 października 2012 roku, pozostawiając po sobie dziedzictwo, które do dziś porusza serca i umysły.

Biuro Karier Międzynarodowej Wyższej Szkoły Logistyki i Transportu we Wrocławiu zaprasza studentów i absolwentów na XVIII edycję Targów Pracy!

Szukasz pracy, praktyk albo stażu? Zapraszamy 26 listopada (środa) w godz. 10:00–14:00 do siedziby uczelni przy ul. Sołtysowickiej 19B i spotkaj się z Pracodawcami.

25 listopada 2025 r. odbędzie się XXV edycja Targów Pracy „Inżynier na Rynku Pracy” – jednego z największych i najważniejszych wydarzeń rekrutacyjnych w regionie. W tym roku targi po raz pierwszy zagoszczą w nowej przestrzeni – na Wydziale Budownictwa i Architektury Politechniki Lubelskiej. Od ćwierć wieku wydarzenie to skutecznie łączy studentów i absolwentów z pracodawcami, stając się platformą wymiany doświadczeń, prezentacji ofert pracy oraz budowania długofalowych relacji. Organizatorem targów jest Biuro Karier Politechniki Lubelskiej, które konsekwentnie wspiera rozwój zawodowy młodych ludzi i odpowiada na potrzeby rynku pracy.

Zastanawiasz się jak znaleźć praktyki, pracę czy pracę dodatkową? Studiujesz lub studia masz już za sobą? Przyjdź na XXV Targi Pracy "Inżynier na Rynku Pracy" porozmawiaj z pracodawcami i znajdź wymarzoną ofertę pracy.

Miejsce wydarzenia: Wydział Budownictwa i Architektury Politechniki Lubelskiej, ul. Nadbystrzycka 40
Godzina: 09:00 – 14:00
Organizator: Biuro Karier Politechniki Lubelskiej

 Zobacz więcej na stronie Biura Karier Politechniki Lubelskiej

Dwudniowy cykl spotkań i warsztatów poświęconych rozwojowi zawodowemu.
AGH Career Days odbędzie się w dniach 19-20 listopada 2025,  w pawilonie C-6 przy ul. Czarnowiejskiej 36 w

Korzyści

• Bezpłatne warsztaty

Przygotowaliśmy szereg prelekcji i warsztatów tematycznych. Warsztaty odbywają się w godzinach trwania Twoich zajęć? Bez obaw, otrzymasz od nas usprawiedliwienie nieobecności.

• Konsultacje CV

Podczas AGH Career Days będziesz mógł skonsultować swoje dokumenty aplikacyjne z pracownikami Centrum Karier. Podczas wydarzenia uruchomimy punkt konsultacji, który będzie działał w godz. 10:00-15:00. Zachęcamy do wydrukowania swoich dokumentów lub odwiedzenia stanowisk ze swoim laptopem.

• Profesjonalne zdjęcie do CV / profilu na LinkedIn

Wykonaj bezpłatnie zdjęcie biznesowe.

Organizatorem wydarzenia jest Centrum Karier AGH

Więcej informacji na stronie: https://careerdays.agh.edu.pl/

9 listopada 1921 roku Królewska Szwedzka Akademia Nauk ogłosiła przyznanie Nagrody Nobla z fizyki Albertowi Einsteinowi. Decyzja zapadła z rocznym opóźnieniem, ponieważ jury długo dyskutowało nad wyborem. Nagrodę przyznano nie za teorię względności, lecz za wyjaśnienie efektu fotoelektrycznego. W uzasadnieniu podkreślono jego zasługi dla fizyki teoretycznej i wkład w rozwój nauki. Uroczyste wręczenie nastąpiło dopiero w 1922 roku w Sztokholmie. Einstein nie był obecny na ceremonii, ponieważ przebywał wtedy w Japonii.

Tło naukowe i badania

Einstein opublikował wyjaśnienie efektu fotoelektrycznego w 1905 roku. Wykazał, że światło zachowuje się jak strumień kwantów energii, dziś zwanych fotonami. Teoria wyjaśniała, dlaczego elektrony opuszczają powierzchnię metalu po oświetleniu go światłem odpowiedniej częstotliwości. Eksperymenty potwierdzające te przewidywania przeprowadzili m.in. Robert Millikan i inni fizycy. Odkrycie miało kluczowe znaczenie dla rozwoju mechaniki kwantowej. Wybór efektu fotoelektrycznego jako podstawy nagrody był kompromisem. Teoria względności budziła wtedy jeszcze spory w środowisku naukowym. Akademia uznała więc bardziej „bezpieczne” i sprawdzone osiągnięcie.

Ciekawostki i następstwa

Einstein przeznaczył pieniężną część nagrody swojej byłej żonie Milevie Marić, zgodnie z wcześniejszym porozumieniem rozwodowym. Jego wykład noblowski wygłoszono dopiero w lipcu 1923 roku w Göteborgu. Dotyczył on nie teorii względności, lecz zasad ogólnej fizyki kwantowej. Efekt fotoelektryczny znalazł zastosowanie w konstrukcji fotokomórek, ogniw słonecznych i detektorów światła. Nagroda Nobla z 1921 roku ugruntowała pozycję Einsteina jako uczonego światowej sławy. W prasie europejskiej i amerykańskiej informacja o wyróżnieniu pojawiła się na pierwszych stronach gazet. Mimo że to nie względność stała się powodem nagrody, teoria ta zdobywała już coraz większe uznanie. Dla Szwedzkiej Akademii była to decyzja, która zapewniała równowagę między innowacyjnością a ostrożnością. Wydarzenie z 9 listopada 1921 roku ukazuje, jak skomplikowany bywa proces przyznawania nagród naukowych i jak często wybory komisji są wynikiem kompromisu.

9 listopada 1994 roku w Instytucie Badań Ciężkich Jonów (GSI) w Darmstadt naukowcy po raz pierwszy zsyntetyzowali pierwiastek o liczbie atomowej 110. Doświadczenie polegało na bombardowaniu jądra ołowiu-208 jonami niklu-62. W wyniku zderzeń powstały pojedyncze atomy nowego pierwiastka, który otrzymał nazwę darmsztadt (Ds). Pierwsze obserwacje były krótkotrwałe, gdyż atomy rozpadały się w ułamkach sekund. Odkrycie potwierdziły kolejne eksperymenty prowadzone w Niemczech, Japonii i Rosji. W 2003 roku Międzynarodowa Unia Chemii Czystej i Stosowanej (IUPAC) uznała odkrycie za pewne.

Właściwości i charakterystyka

Darmsztadt należy do grupy metali przejściowych w układzie okresowym. Zajmuje miejsce pod platyną, co sugeruje, że jego własności mogą przypominać ten pierwiastek. Ze względu na krótkotrwałą stabilność nie udało się jednak zbadać go w warunkach chemicznych. Najdłużej żyjący izotop, Ds-281, posiada okres półtrwania około 20 sekund. Wszystkie inne znane izotopy rozpadają się jeszcze szybciej. Produkcja pierwiastka jest bardzo kosztowna, a uzyskuje się tylko pojedyncze atomy. Naukowcy badają go głównie w celu poszerzenia wiedzy o strukturze jądra atomowego i granicach tzw. wyspy stabilności.

Ciekawostki i następstwa

Pierwiastek początkowo oznaczano symbolem Ununnilium (Uun), co w łacinie oznaczało „jeden-jeden-zero”. Nazwa „darmsztadt” została przyjęta w 2003 roku na cześć miasta, w którym dokonano odkrycia. Było to pierwsze miasto w Niemczech, które otrzymało taki zaszczyt. Odkrycie darmsztadtu było częścią międzynarodowego wyścigu o tworzenie coraz cięższych pierwiastków. Zespół badawczy w Darmstadt wcześniej zsyntetyzował także pierwiastki 107, 108 i 109. Każde udane doświadczenie wymagało precyzyjnych akceleratorów i detektorów cząstek. Naukowcy często powtarzali próby przez wiele tygodni, aby zarejestrować tylko kilka atomów. Darmsztadt nie znajduje żadnego praktycznego zastosowania poza badaniami podstawowymi. Jest jednak przykładem możliwości współczesnej inżynierii jądrowej. Odkrycie z 1994 roku pokazuje, jak daleko sięga ciekawość człowieka w poznawaniu granic materii.

7 listopada 1867 roku w Warszawie przyszła na świat Maria Salomea Skłodowska. Jej ojciec, Władysław, był nauczycielem fizyki i matematyki, a matka Bronisława prowadziła pensję dla dziewcząt. Maria dorastała w atmosferze nauki i pracy pedagogicznej. W młodości uczęszczała do gimnazjum rządowego, które ukończyła ze złotym medalem. Ze względu na ograniczenia w dostępie kobiet do studiów w ówczesnym Królestwie Polskim, uczyła się w tzw. „Uniwersytecie Latającym”. Już w latach szkolnych zdradzała wyjątkowe zdolności w naukach ścisłych.

Droga naukowa i badania

W 1891 roku wyjechała do Paryża i rozpoczęła studia na Sorbonie. W krótkim czasie zdobyła dyplomy z fizyki i matematyki. Tam poznała swojego przyszłego męża, Piotra Curie, z którym później prowadziła badania nad promieniotwórczością. W 1898 roku małżonkowie odkryli polon, a kilka miesięcy później rad. Maria szczegółowo opisała ich własności chemiczne. W 1903 roku otrzymała Nagrodę Nobla z fizyki wspólnie z Piotrem Curie i Henrim Becquerelem. W 1911 roku otrzymała drugą Nagrodę Nobla – tym razem z chemii – za wydzielenie czystego radu. Jako pierwsza kobieta w historii została profesorem na Sorbonie. Podczas I wojny światowej kierowała pracami nad mobilnymi stacjami rentgenowskimi.

Ciekawostki i spuścizna

Maria Skłodowska-Curie była jedyną osobą nagrodzoną Noblem w dwóch różnych dziedzinach nauk ścisłych. Pochodziła z rodziny o patriotycznych tradycjach, a nazwę „polon” wybrała dla upamiętnienia ojczyzny. Jej laboratoria przechowywały odczynniki, które do dziś zachowują ślady promieniotwórczości. W testamencie przekazała swój dorobek naukowy córkom – Irenie i Ewie. Uczniowie Marii kontynuowali badania nad promieniotwórczością w XX wieku. Jej notatki i dzienniki wciąż są przechowywane w specjalnych pojemnikach ołowianych. Została pochowana w Panteonie w Paryżu jako pierwsza kobieta uhonorowana w ten sposób za zasługi naukowe. Jej imieniem nazwano instytuty badawcze, szkoły i stypendia naukowe. Postać Marii stała się inspiracją dla wielu uczonych, ale także dla inżynierów i lekarzy. Dzięki jej odkryciom medycyna zyskała nowoczesne narzędzia diagnostyczne i terapeutyczne.